Od Moona - Rozmowa z Moro

Wszedłem do jaskini. Spostrzegłem Moro. Siedział sama a ciemnym kącie jaskini Homu. Podszedłem do niej i powiedziałem:

-Moro, co się stało?

-Nic...- westchnęła bez jakiegokolwiek entuzjazmu.

-Przecież widzę, że coś jest na rzeczy. Chodzisz smutna i mało jesz. Coś cię trapi? Proszę powiedz. Chcę wiedzieć. To o mnie chodzi?

-Nie, nie o ciebie...- spuściła wzrok jakby wstydziła się ze mną rozmawiać.

-Coś się stało? Ktoś cię obraził?

-Nie.... Nie chcesz wiedzieć....

-Właśnie chcę. Nie mogę patrzeć jak się smucisz.- powiedziałem. Ona westchnęła ciężko. W końcu powiedziała:

-Chodzi o nasze dzieci....

-I co?

-Chodź ze mną.- powiedziała. prowadziła mnie długo przez góry Kubi. Wreszcie zatrzymała się przed Wodospadem Smutku....

-Spróbuj się we mnie wczuć.- powiedziała smutno. Usłuchałem.- Teraz spójrz w wodospad.- Zrobiłem co powiedziała. Zobaczyłem siebie, ją, małego wilczka i dwójkę martwych szczeniąt...

-To prawda?- spytałem zaniepokojony. W odpowiedzi kiwnęła głową i łzy zaczęły płynąć jej z oczu.

-Przepraszam...- powiedziała przez łzy. Przytuliłem ją.

-To nie twoja wina...- powiedziałem.