Od Moro - Rozmowa z Kazanem

Wstałam dość wcześnie. Słońce już prawie wychyliło się zza widnokręgu. Postanowiłam powiedzieć Kazanowi o tym co zaszło nad Wodospadem Prawdy. Podeszłam do niego i lekko trąciłam go nosem. otworzył oczy i spytał szeptem:

-Co się dzieje Moro? Czemu mnie obudziłaś?

-Muszę Ci coś powiedzieć. Chodź.- powiedziałam jeszcze ciszej niż on. Wstał ostrożnie by nie zbudzić Kicze i szczeniąt. Wyszliśmy przed jaskinię. Powiedziałam:

-Do nasze watahy ktoś dojdzie lub chwilowo zamieszka.

-Jak to? Skąd wiesz?

-Byłam przy wodospadzie prawdy. Widziałam siebie, Moona, 5 szczeniąt i innego wilka... Nigdy go nie widziałam...

-Jak on wyglądał?

-Był szary i miał głębokie oczy. Wyglądał na ok. 2 lata.

-Hymmm....- zamyślił się. - nie znam takiego wilka. To może być albo przepowiednia, albo.... przyszłość któregoś ze szczeniąt, które już są lub jeszcze ich nie ma.... - spojrzał na mnie.- Czy coś jeszcze?

-Nic....

-Przecież widzę, że coś Cię trapi...

-Po prostu... Boję się....- podeszłam do niego, położył mi głowę na karku. - Czy Moon wróci...?

-Tak. Musisz w to tylko wierzyć. Teraz mamy w dodatku pomoc. Wodospad z wodą do zamiany duchów. Merlin już zaczął zastanawiać się nad wróceniem Moonowi jego duszy... Nie martw się. Wszystko się ułoży.... A co do szczeniąt z przepowiedni.... To.... To się cieszę... A Ty?

-Ja też.... -powiedziałam bez przekonania.- Tylko to pewnie tak jak ostatnio....

-Jak to? Ostatnio?

-No po prostu.... Widziałam w wodospadzie prawdziwej miłości..... Najpierw pokazał się Moon..... Potem Owero..... A potem.... - łzy napłynęły mi do oczu...

-A potem...?

-A potem NIC.....

*Kazan dokończ proszę*