Od Moro - Do Owero

Owero był uśmiechnięty, ale nic nie mówił...

-Owero?- szepnęłam mu do ucha.

-Tak?- odpowiedział równie cicho.

-Chodź ze mną, coś chcę ci pokazać...- powiedziałam i lekko go polizałam. Wydawał się zaskoczony, ale... szczęśliwy.

Szliśmy i szliśmy. Ja go prowadziłam, a on miał specjalnie zamknięte oczy. Doprowadziłam go do Wodospadu... Powiedziałam cicho:

-Otwórz oczy....- otworzył je i spojrzał wprost w wodospad.... Był w niego tak zapatrzony..... Ja też się w niego wpatrywałam. Ja widziałam jego, a on....? Tego co on widział nie wiem. Ale wiem, że był tak oczarowany, że prawie nie oddychał.... Może widział mnie...? Poprosiłam go:

-Spójrz na mnie....- powiedziałam to tak cicho, że on zrobił to tak powoli, jakby nie chciał zmącić panującej atmosfery...

-Tak?- powiedział równie cicho... I wtedy go pocałowałam.... Długo..... I on się wcale nie sprzeciwiał..... Potem razem spędziliśmy wieczór i noc.... Nic nie mówiliśmy.... W końcu znużona wydarzeniami dnia - zasnęłam w jego objęciach, wtulona w jego miękkie i ciepłe futro..... Nie wiedziałam czy już jesteśmy parą i czy on kocha mnie tak samo mocno jak ja jego, ale wiedziałam jedno - nie byłam mu obojętna i zależało mu na mnie. Inaczej nie dałby się pocałować, ani nie pozwoliłby żebym spała w jego objęciach....

*Owero?*